Summary

Het onderzoek, waarbij zowel gebruik is gemaakt van een klassieke case study als van een analyse van social media, heeft betrekking op Human Resource Management (HRM), een arbeidsmarktinstitutie ontstaan in de beginperiode van de tweede industriële revolutie. HRM is de moderne variant van personeelsmanagement. De vraag is, of HRM als institutie adequaat is voor het oplossen van de vraagstukken van de economie van de 21e eeuw, zeker wanneer de fundamenten van de economie zijn gewijzigd. De belangrijkste wijziging in de grondslag van HRM is dat, als gevolg van het ontstaan van de kenniseconomie, de klassieke scheiding tussen kapitaal en arbeid niet langer houdbaar lijkt. Kennis, in het bijzonder de persoonsgebonden kennis, is namelijk het eigendom van de werkenden.
Aan de hand van zes case studies (AkzoNobel, Cordaid, Defensie (i.h.b. de missie in Uruzgan), KLM, ministerie van Binnenlandse Zaken en TMC), een analyse van het HRM Linkedin netwerk HR Community en het volgen van een intervisiegroep van young professionals van de beroepsvereniging voor HRM-adviseurs (NVP) wordt geconcludeerd dat HRM zich (nog) niet bewust is van de veranderde grondslagen en de problemen van de moderne tijd tracht op te lossen met de instrumenten die zijn ontstaan in de vorige eeuw. Hiermee wordt HRM binnen ondernemingen steeds marginaler terwijl de factor human capital nog nooit zo belangrijk is geweest. Zoals ook wordt gesteld in het WRR-rapport uit 2013 ‘Naar een lerende economie’ voldoen de bestaande instituties op het terrein van de arbeid (SER, cao’s, vakbonden) niet langer en vormen zij een obstakel voor de noodzakelijke innovatie, ook op het terrein van de arbeid.